این سیاه چرده‌ی کوچک، با این لبخند سرخوشانه و موهاي فرفری و رنگ زرد لباس و گل‌سرهایش - که من چقــــدر این زرد را دوست دارم - شاهد تمام اشک‌هایی
ست که، پشت اسمایلی‌هایم پنهان‌شان می‌کنم.
روزی، زبان اگر باز کند؛ از دلتنگی‌هاي دختری خواهد گفت؛ که انگاری از
ازل، چراغ ماه قسمت‌ش نبود! [1]
...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر